Datos personales

viernes, 25 de enero de 2019

Re-conectar con la sabiduría femenina



                                         


                  Te invito a iniciar el viaje más importante de tu vida, hacia tu interior y desde tu esencia





Te propongo un viaje, es más, te propongo realizar un viaje titulado Sabiduría femenina…guauuu!y eso qué es?¿Seguro que yo tengo de eso?¿Cómo me conecto con ella?
Durante siglos y siglos infinidad de mujeres han autorregulado su capacidad de concepción y han gestionado su propia salud, así como la de su familia y de sus tribus en general.
Esa sabiduría e intuición han dejado su impronta en todas nosotras, en nuestro inconsciente. Sólo tenemos que emprender el viaje del despertar de la conciencia, del autoconocimiento y la gestión propia de la salud.
Últimamente he estado trabajando en una de las herramientas básicas que nos pueden ayudar a partir en este viaje, a conocernos y a empezar a recopilar datos sobre nosotras y nuestra ciclicidad: EL DIAGRAMA LUNAR.
Se trata de una libreta que contiene un diagrama que refleja  los días del mes o del ciclo lunar donde cada mujer puede anotar el día de su ciclo, su estado de ánimo, su temperatura basal…y cualquier otro dato relevante que le ayude a conocer sus ciclos.
Así, a lo largo de los meses se convertirá en una enciclopedia personal de consulta que te puede ayudar a conocer como influye cada fase de tu ciclo y de la Luna en ti, ya que están íntimamente relacionadas.
Las distintas fases del ciclo feminino (preovulación, ovulación, premenstruación y menstruación) tienen una relación directa con las fases lunares ( Creciente, Luna Llena, Decreciente, Luna Nueva) y, aunque en general afecten de un modo más o menos semejante, siempre puede existir alguna diferencia que puede ser muy útil descubrir.
También te acerco una aproximación al método sintotérmico y como tú misma, a base de observación y autoconocimiento puedes regular tu anti y concepción.
Si te interesa puedes contactar conmigo y comenzar tu viaje hacia la esencia de tu Ser.
aesenciadeser@gmail.com

29/05/18

Criar sin etiquetas

 

                          



La verdadera y válida crianza es aquella que nace en nuestro interior, todo lo demás es escuchable pero la respuesta está dentro de cada una.


Llevo tiempo queriendo escribir este texto, casi casi tanto como desde que soy madre.
Se oye mucho lo de no etiquetar a nada ni a nadie, pero parece que al llegar la crianza ¡toma! Todo son etiquetas! Que si bebé de carrito, que si madre que portea, que si baby led weaning, que si bebé de teta o de biberón,que si “hacemos colecho”, que si tribu….Buf!
La verdad es que el embarazo y la maternidad son una gran oportunidad tanto para crecer como para realizar una cura de humildad a lo grande!
Para crecer y para reencontrarnos con nuestra mamífera hibernante; para reaprender a escuchar la voz interior que despierta con más fuerza que nunca y se convierte en eco permanente; para dejar hacer a nuestra naturaleza, sin juicios y siendo sinceras con nosotras mismas.
Para mí esto es lo más importante! Hacer aquello que nazca dentro de cada una! Y sí, digo de cada una porque la maternidad, aún viviendola acompañada, es cosa de una; de una+un@, en todo caso, no de 2,ni de 20.
Las personas y grupos de apoyo son muy importantes, pero a veces están tan llenos de vivencias como de prejuicios porque al final se basan en unos principios con los que probablemente estés de acuerdo pero que puedes no mantener rígidos a lo largo de toda la crianza; la flexibilidad es también un derecho y una muy interesante enseñanza.
Yo he dado teta, he dormido con mis hijas, las he llevado colgadas durante meses (a veces a las dos a la vez),les he dado cachitos de mi comida en sus primeros contactos ; no me he saltado las pautas del pediatra porque ni he ido a verle, se han subido a mesas antes de andar, se la “han jugado” en maniobras imposibles y saltos “al vacío” ante la horrorizada y atemorizada vista de medio Vigo.
También he destetado; he usado silla de paseo, les he dado un helado de merendar o pollo frito, he gritado, he llorado, he aguantado el bocadillo mientras ellas juegan, he deseado tener una niñera, he puesto la tele para respirar un poco y un sinfín de cosas que más de una vez he dicho “ yo jamás….” Ahí tenemos la cura de humildad!
Todo esto porque así lo he sentido y lo siento, porque así crío tranquila, así soy yo como madre. Nadie más lo haría igual a mí ni yo igual a nadie!Esa es parte de la magia! Todas tenemos algo especial que ofrecer, algo inigualable.
Claro que es muy importante informarse y buscar apoyo, si se necesita o si se desea, pero siempre permaneciendo en nuestro centro, escuchándonos a nosotras mismas ante todo, escuchando otras opiniones, pero sabiendo que la respuesta está en nuestro interior; en nuestras células ya vive la información necesaria para todo, solo tenemos que conectar con ella.
De nada sirve intentar marcar todas las casillas de lo que una crianza de apego supone, porque hacer aquello con lo que no resonamos, aparte de ser una falta de sinceridad con nosotras mismas ( y nuestr@s hij@s), nos hace perder la oportunidad de vivir según nuestro instinto y a la larga resulta inviable hacer algo que no sintamos desde dentro.
Está muy bien buscar soluciones cuando nos encontramos perdidas ( y en la maternidad hay muchas pérdidas temporales 😸) pero ahora más que nunca “la solución, la respuesta, la salida es hacia dentro” todo está dentro de ti.
Solo necesitas creerte!💜
14/05/18

Pendurada en pensamentos

                        

                                         Hai persoas que inspiran e todo aquilo que crean e as rodea inspira aínda mais.                                                                       Gracias Noa!


Pendida aínda no ar, reflexiono
concéntrome, medito
Respiro profundo e collo alento
Encho de ar renovado
os meus esgotados pulmóns
Prepárome, a conciencia e a consciencia
para darmos o salto!
Ti e mais eu, irmá
Vamos trocalo todo
Vamos darlle un novo rumo
Xuntas, unidas da man
Sabéndonos poderosas
Sabéndonos merecedoras
Sabéndonos vencedoras
Ti e mais eu, irmás
Ti e mais eu, TODAS.

Arte de SUENAON, creativa sen límites!

19/03/18


Ser muller, emociona!

    

                      


                              Hoxe foi un día de celebración conxunta e reivindicación violeta.                                                                              É certo! Se paramos todas, paramos todo!




Hoxe emocioneime.
Emocioneime e até dábame vergoña cada bágoa.
E despois pregunteime.. e por que non? Que pode haber mais fermoso que atoparnos cara a cara, cona a cona , con milleiros de mulleres, de todo tipo, compartindo un sorriso de satisfacción por vernos e sabernos poderosas e unidas; celebrando xuntas o espertar feminino con quen nos quixo acompañar?
E alí me vin eu, coa miña filla maior no colo, fitando a súa pequena cariña e desexando un futuro mellor real para elas, para todas!
Foi un bonito encontro; moi emotivo, mas moi reivindicativo tamén porque realmente estamos FARTAS!moito! de agachar a cabeza e falar baixiño para non incomodar; de pedir perdón por existir e seguir servindo sen recibir nada a cambio; de manter adormecido o noso poder creador; de este sistema que nos oprime a tod@s, tamén emocionalmente ; de vivir durante tantos anos trás o biombo da compracencia, do pecado orixinal e da servidume incondicional, porque é certo, SE PARAMOS TODAS, PARAMOS TODO!
Botei en falta maior mención aos dereitos da muller como nai , á necesidade da mellora das condicións laborais para unha conciliación real, unha baixa por maternidade realista e algún “invento” que impida que mais nais teñamos que vernos forzadas a separarnos d@s nos@s bebés aos 4 meses para gañarnos a vida. Até dentro desta realidade, o noso dereito a criar, segue a ser unha causa esquecida. Tamén é verdade que até que a vives de perto pode non terse moi en conta.
Faltaron moitas, é verdade, mais das que desexaría. Ben porque non puideron, ben por plans mais “entretidos”, ben porque xa non poden acompañarnos, nen facer nada.
Marchei de alí coa firme convicción de que isto vai a mellor e de que traballando xuntas, conseguirémolo!
Porque alén de estereotipos baleiros e fluctuantes e de “competitividades” inventadas para dividir, as mulleres formamos unha rede vermella de poder ancestral e sabiduría de poder incalculable, só fai falla que todas nos decatemos!💪🏾

Arte de PNITAS       https://www.pnitas.es/

P.NITAS* FEMINISMO – TIENDA FEMINISTA


04/03/18

jueves, 24 de enero de 2019

Expectativa VS Realidade






                  No amor e na vida as expectativas só son envoltorios temporais que a realidade arrinca                                                  para deixar ver a pureza do ser humano.


Moitas veces oín iso da parella, home ou muller , ideal..
Si, si, busca durante a túa vida e non “te conformes” con calquera, porque aí fóra hai unha persoa IDEAL e PERFECTA  para ti!
A verdade é que entra dentro do nivel de esixencia que hoxe en día padecemos os seres humanos en xeral.Dentro desta sociedade competitiva, temos que ser @s mais intelixentes, guap@s, en forma,simpatic@s, avispad@s,estar á última e un longo etc..
E a persoa con quen vaiamos compartir a vida ten que cumprir TODOS os requisitos e se non, SIGA BUSCANDO!
Cando realmente namoramos dunha persoa sen ningún tipo de interese alén, namoramos de todo o ser, na súa totalidade máis completa, do pack enteiro , que case sempre é como os envelopes sorpresa das festas. E tod@s temos virtudes e outras características “menos virtuosas” para algo, tanto para nós mesm@s, como para ese binomio que se forma.
É curioso ver como ao longo dos anos en común esvaece esa expectativa irrealista de procurar a perfección n@ compañeir@, ou de tentar trocal@ segundo o noso gusto e conveniencia.
Convivindo aprendes , ou eu ao menos, estou aprendendo a deixar ser, aceitando a realidade e, se me chirría demasiado, procurando solución, sen impoñer,obrigar nen idealizar.Creio que isto tamén fixo que me quera mais a min mesma; aprendín a amarme desde a compaixón, en cada intre.
A realidade é a que é; e moitas veces o problema reside nas expectativas que alberga a nosa mente sobre o entorno e sobre a vida en xeral.  Sentindo mais como debería de ser, que como está sendo.
Penso que gran chave da felicidade reside niso, mas aínda estou investigando….🔍🔍


10/02/18

Hai veces en que as árbores soan a mar




                          





                               O vento bate implacable nas árbores e brota música, xorde o mar



Atópome perdida no monte
Soa,desde a egocentria humana,
cega de faculdades salientables.
Zoa o vento,ventarrada
E rodéame o mar
As árbores abanan
E atinxo a ouvir as ondanadas
O vento aloumiña,
con paixón de estreia,
as súas pólas, nas follas
E xuntas xorden música
Brota auga
Nasce o mar
O vento beixa e foxe
para ir bicar outra
no seu devengar de ser.
Penetrante mas efímero
Superficial contacto
Con emotivo resultante
Vexo monte
Oio mar
Sinto terra
Vibra a auga
Facada seca invisible
Parálise total de humidade
                
                                              É certo, hai veces en que as árbores soan a mar

14/01/18




Cabodano inconsciente










O noso inconsciente non entende de tempo, é atemporal e cíclico á vez; lembra e ven rememorar datas en que sucesos potentes trocaron as nosas vidas.



Fai uns anos por estas datas renacín e afírmo que foi,case literalmente, mesmo así.
Naquel mes de Decembro aconteceran moitas cousas dolorosas para min e non foi até moito tempo despois que me decatei de todo o positivo que me trouxeron aqueles duros acontecementos.
Vinme forzada a rachar cunha situación prexudicial e cun ambiente bastante tóxico,perigoso e negativo.Precisei axuda,si , a melhor que puiden ter e estarei eternamente agradecida.Sabédelo!💜
Foi o início do meu espertar, da toma de consciencia e de recuperar a ilusión por unha vida cheia de cousas interesantes e maravillosas.
Sentíame rara estes días; tornaba habitarme un pesar desconcertante que abranguía a miña mente e sentimentos.Igual que ao inicio do mes, un malestar melancólico inundábame e caín  na conta de que o meu inconsciente estaba a rememorar estas datas. Como un cabodano mais, segue marcado aquel feito tan brutal e impactante que todo o virou.
E fica grabado, como cando un ser querido desaparece e ao achegarse esas datas éntranos a tristura…
Atopo increíble esa memoria oculta,sensitiva, cíclica,sutil e o impactante poder que os acontecementos poden ter sobre nós e o noso estado de ánimo até incluso moitos anos despois.
En Biodescodificación coñécese como o “Síndrome do aniversario” e refírese a aquilo que sentimos ano tras ano cando se aproxima algunha data sinalada para nós, como a marcha dalgún ser querido no exemplo mais común mas vai alén diso.
Gostei de ser consciente!atopar respostas sempre me acalma.
Aínda así, tamén sigo  lembrando a certas persoas que ficaron no camiño e para as que ,quizais, as probas que esta vida estalles a poñer sexan  demasiado difíciles de entender, incluso tanto tempo despois.
Apertas para tod@s e Bon Ano!


Imaxe superior de Antonio Fernández Casado.     “Transmission of light”

A poderosa corrrente do amor


            




Estas datas veñen acompañadas dunha cálida corrente amorosa que todo e a tod@s envolve e fai brillar.
                                                                 BON NADAL!


A noite pasada tiven un soño…
Atopábame aterrorizada fronte a unha masa circular negra maligna que ía e viña, paraliźandome e impedindome falar.
Tiña verdadeiro medo e lembro sobre todo a sensación de impotencia ao non poder berrar nen fuxir.
Mas nun intre, concentrada nos meus pensamentos e na procura da forma en que podía restar forza a esa masa maligna, pensei no amor, no inmenso poder do amor ❤ e souben de inmediato que así a vencería! Entón facía unha especie de “Onda vital xaaa amorosa”, tipo Songoku e a bola malvada ía minguando mentres eu recuperaba mobilidade e fala.
Lembro a sensación de calor que o amor desprendía ao sair do meu corpo.
Falando hoxe cun bon amigo contoume que onte día 22 de Decembro, a terra, como cada ano nesta data, comezou recibir a enerxía crística, que acada o seu punto máximo no día 25 e despois vai minguando.
Esta potente corrente enerxética caracterízase polo gran amor ca acompaña e pola ausencia de xuízo cara aquilo que sentimos.
Procurei algo de información porque mais que saber dela, sentinna chegar…
Bon Nadal!
Aproveitádevos moito da corrente amorosa!É verdade que pode con todo!🌍❤🌌

23/12/17

Neste Nadal, agasalla natural.

               

                                  



Apreséntovos o agasallo “esencial” para este Nadal que non pode faltar en ningunha casa!
Elaborados con ingredientes naturais ecolóxicos e pensados para peles sensibles, incluídas ás d@s mais peques.

O pack  a prezo de 10  € inclúe 3 cremes (2 de 15 ml e 1 de 10 ml) e 2 xabóns :
CREME ANTIGOMOS
Crema antiinflamatoria, cicatrizante, para golpes e queimaduras.
Ingredientes: pau de sabugueiro,vitamina E, manteiga de karité, cera de abella e extracto de aloe vera.
 BÁLSAMO HIDRATANTE  cLLc
Ideal como bálsamo labial e tamén como hidratante en xeral.
Aínda que eu sempre recomendo o leite materno para as irritacións de cueiro d@s bebés, hai casos nos que non é posible, polo que o cLLc é un hidratante perfeito para a súa sensible pel.
Ingredientes:aceite de caléndula, macela e camomila;tamén aceite de aguacate, cera de abella, vitamina E e manteiga de karité.
UNGUENTO EXPECTORANTE
Bálsamo expectorante para restregar no peito e deixar que o seu agradable arume refresque as nosas vías respiratorias.
Ingredientes: cera de abella,aceite de coco, manteca de karité, aceite esencial de eucalitus radiata, A.e. de menta, a.e. de árbore de té e vitamina E.
 XABÓNS DE GLICERINA
Libres de sulfatos e con prantas ecolóxicas : romeiro, caléndula e camomila. As prantas intégranse coa glicerina á perfección, ademais de actuar como exfoliante.
O xabón de romeiro axuda a regular o ph da pel, polo que recoméndase no caso de peles graxas ou con tendencia a ter acné, xa que ten propiedades antisépticas e astrinxentes.Tamén ten propiedades antioxidantes que combaten o envellecemento da pel.
Tamén ten aceite esencial de menta para aportar frescor e tinte natural de clorofila.
O xabón de caléndula e camomila é moi hidratante e nutritivo, calmante, antiinflamatorio e cicatrizante.
Axuda a regular o ph da pel e, polo tanto, é beneficioso contra o acné. Con aceite esencial de coco.

Podes facer o teu pedido a través do formulario de contacto de esta páxina  ou ben,
vía mail : aesenciadeser@gmail.com
whatsapp : 687576998

Alén destes productos tamén podes propoñerme un agasallo persoalizado e elaboro infusións, xabóns, cremes, tinturas específicas , etc… segundo a persoa e o seu problema.
Aproveito tamén para compartir para que A ESENCIA DE SER  vai moito máis alá, e podes contactar comigo para consultas (presenciais ou online) de  :
NATUROPATÍA
TERAPIAS ENERXÉTICAS  (Reiki e outras)
COSMÉTICA NATURAL
HERBOLARIA FEMININA
BIODESCODIFICACIÓN
Todas as consultas e os productos son persoalizables e específicos para cada persoa.
Ao coñecernos analizo contigo o teu caso e vemos que terapia se adapta a ti, segundo as túas características, necesidades e expectativas.
BON NADAL!
 15/12/17

Consciencia (plena?)








   Vivir la vida desde el presente y la consciencia nos ayuda a tomar las decisiones que más pueden                                                                   engrandecer nuestra experiencia!



Pensaba hoy sobre la importancia vital de la consciencia y lo relativo que es “ser consciente”, al mismo tiempo.
Pocas cosas valoro más que el saber/poder pararse a escuchar NUESTRA PROPIA OPINIÓN REAL, lo que sentimos, creemos o preferimos.
Dedicar un segundo a sentir nuestra verdad sobre cualquier tema, mas allá de lo que l@s demás nos transmiten o de lo que intenten convencernos.
Después ya si lo expresamos en voz alta es nuestra elección según el momento.
Y como decía al principio, este estado de consciencia es muy relativo también…¿quién puede afirmar poseer una consciencia plena?
Porque realmente el estado consciente se va abriendo, madurando y un día nos damos cuenta de que hemos despertado y vemos las cosas más claras.Peeero un tiempo después vuelve a suceder y aumenta nuestra consciencia por lo que nuestro punto de vista puede cambiar y nos damos cuenta de que antes no estábamos tan conscientes  como creíamos. Marchando una ración de humildad!
También muchas veces vivimos tan deprisa, que es difícil habitar el presente y decidir sintiendo.
Un buen ejercicio es escojer un tema, el que desees y, pensando sobre él, escuchar tu opinión real, tu sentir, lo que tu inconsciente piensa, sin miedo ni juicios porque siempre va a estar  bien.
La consciencia nos hace libres, humildes, confiere diversidad y nos saca de la alienación establecida!
Atrevámonos a escucharnos!



10/12/17

Recolecta de luna llena



                                Resultado de imagen de SAUCO


                                    Aprovechando la superluna del domingo para recolectar saúco.

Este domingo es luna llena, al parecer una superluna!
Con la luna llena los líquidos ascienden, por lo que es un buen momento para recolectar plantas, ya que la mayoría de su sabia se encuentra en las hojas.
Con la luna nueva, por el contrario, el agua desciende, es momento propicio para partos y para recolectar plantas de las que vayamos a usar sus raíces.
Yo aprovecharé para recolectar saúco, principal ingrediente de mi crema “Antigomos”, de la cual elaboraré un nuevo lote para hacer una sorpresa para Navidad!
Como recordatorio…
La crema antigomos es un excelente cicatrizante, antiinflamatorio, para quemaduras y golpes! Es indispensable si tenemos peques en casa y también si tenemos mayores ya que en caso de inflamaciones (de rodilla, p.ej.)está comprobado que reduce muchísimo la hinchazón y el dolor!
Os animo a probarla!así como mi bálsamo hidratante (genial para irritaciones de pañal de bebés y como hidratación para labios) y los jabones de glicerina artesanales que hago.Todo con ingredientes naturales y ecológicos.
Además puedo personalizarlos según dolencias o prefencias. Atrévete a proponérmelo!!

01/12/17

Del desapego y el vuelo hacia la libertad



         


                              Todas las rupturas suponen un cambio de costumbres y antes de volar puede que necesitemos vivir un pequeño duelo que sirva para impulsar el despegue.



Me sentía rara estos últimos días…
Después del subidón que las buenas decisiones conllevan, me encontraba afligida, pesarosa, con pensamientos recurrentes y obsesivos que no tenían demasiado que ver con nada; simples pérdidas energéticas.
También tenía una irritación ocular que me hacía “ver” que había algo que yo no quería/ conseguía percibir.
Me sentí aliviada cuando una buena amiga me hizo caer en la cuenta de que ESTOY EN DUELO!Claro!Por eso estaba tan rara! Mi salto al vacío implica también la ruptura de un vínculo afectivo, familiar, un desapego en toda regla!
Que tranquilidad da la consciencia…
Resulta curioso como liberarse duele al principio; es una especie de síndrome de Estocolmo, en el que romper una relación que suponía un apego negativo o que me impedia crecer, más bien, precede a un duelo, a un tiempo de recogimiento en la sombra, como en cualquier relación amorosa, no hay diferencia. Todas las relaciones lo son, en mayor o menor grado.
Y todas las rupturas conllevan cambios en las costumbres.
Sabemos que debemos soltar lastre para avanzar, mas siempre existe lugar para un poco de melancólica pena, bien ensoñando lo que fué y ya no es (muchas veces hasta idealizando), bien para permitirmos permanecer solo un ratito más en la comodidad de la situación controlada.
Me gusta pensar que la sombra crea; del invierno nace la primavera y las flores, los frutos. De no ser así no existirían.
Sin oscuridad no hay luz …así que me entrego conscientemente a este estado, esperando el momento en que mi brote vislumbre por fin el rayito de sol primaveral.
 28/11/17

La luna nueva (en escorpio) me empujó al vacío



                                 





                 Un sentimiento ardía en mi interior, tanto tanto que me empujó a saltar al vacío                                                            Comienza la aventura!


Llevaba tiempo rumiándolo…quizás demasiado, seguro.Porque ya sabía la respuesta desde hacía mucho.Solo me faltaba valor y un pequeño empujón.
Y así, sin más, un día escribí mi despedida y…….sentí esperar un poquito.
Al día siguiente leí sobre la renovadora e impulsadora luna nueva en escorpio y la amorosa energía que la precedía.Supe que a eso esperaba, a que la apasionada corriente acompañara mi mensaje.
Esta luna nueva tambien traía aires de renovación, de cerrar ciclos y abrirse a nuevas oportunidades, de empoderamiento y transmutación.
Realmente sentí esa energía, me contagié.
Y en aquel momento salté! Abrí la boca y los brazos, cerré los ojos, dejé volar mi imaginación y ME LANCÉ AL VACÍO!
Abandoné la comodidad de mi zona de confort, teniendo la certeza de poco más que el arrojarme y dejarme ir.
Tengo que correr este riesgo, lo sé.
Aún sigo flotando (o cayendo, según se vea) pero lo hago con la calma certera de quien entrega su vida al destino y a su creatividad.
De quien cree que hay tanto por descubrir en esta vida que quedarse parada sería un insultante desperdicio
De quien ha aprendido que de nada sirve trazar lineas de control, ni adelantar acontecimientos porque todo llega cuando tiene que llegar y de un modo que escapa a nuestra planificación actual….
Y así me encuentro, flotando en una burbuja a la deriva, en paz y confiando.
Comienza la aventura!!
Ilustración de Suenaon, adorada amiga.💚

20/11/17

Cosmética natural,natural

                     

                               


Desde hai un tempo rexeito cada vez máis os produtos químicos.Así que, na procura de alternativas naturais, decidín comezar criar os meus propios cremes.
Neste caso as herbas empregadas nos aceites foron recolleitadas por min, elaboreinos con aceite de oliva e permaneceron macerando durante 40 días.
Actualmente tenho dous :
ANTIGOMOS:
Un creme antiinflamatorio, cicatrizante, para queimaduras e golpes.
O ingrediente principal  é o pau de sabugueiro que ten propiedades máxicas na curación de queimaduras e golpes.
Tamén leva aceite de hipérico que ten efeitos calmantes,vitamina E, manteiga de karité, cera de abella e extracto de aloe vera.

cLLc: Bálsamo hidratante.
Sempre recomendo que para as irritacións do cu do bebé o melhor que se pode usar é o leite materno; un bon chorrito despois de trocar o cueiro e nunca se lhes vai irritar.
Mas carecendo desta posibilidade este creme resulta moi reconfortante e rexenerador.
Tamén se pode empregar como bálsamo labial ou creme hidratante.
Os seus compoñentes básicos son aceite de caléndula, macela e camomila;tamén aceite de aguacate, cera de abella, vitamina E e manteiga de karité.
Ámbalos dous cremes foron activados e tratadod con enerxía reiki co que multiplicanse as súas propiedades naturais xa beneficiosas de por si.
Se te interesa realizar algún pedido, recibir máis información ou comentarme calquera observación, podes escribirme a :
Aesenciadeser@gmail.com

07/10/17

miércoles, 23 de enero de 2019

VULNERABILIDADE



                             



     A vulnerabilidade non implica debilidade. Tod@s nalgún intre sentímonos pequeninhas temorosas frente a situacións complicadas.  

                                                        Sentirnos vulnerables tamén é vivir.


Hoxe o meu día transcorreu en torno a ela…VULNERABILIDADE e as distintas ferramentas que tenho ou tiven para encarala ao longo da minha vida.
É curioso descubrir como, en segundo que ocasións, podo despregar todas as minhas armas cando me sinto vulnerable e como noutros intres, en que tamén a sinto, fico paralizada.
Ninguén gosta de se sentir vulnerable e menos de sentir que outr@s tenhen o controlo sobre a nosa vida.
Penso que a vulnerabilidade vai de man dada do medo que, muitas veces, paraliza ou, nunha escala menor, impide pensar e actuar con claridade.
Esta noite un lume perto da minha casa, vulnerabilizoume mas non me paralizou, nen me detivo. A pesares de non ter o control da situación, puiden “pensar” e actuar desde a que entendín , era a melhor opción.
É que realmente se o penso ben, non tenho o controlo sobre nada desta vida, nen eu nen ninguén. Unha sabia amiga comparábao con que a folha que o río leva pretendera mudar o curso deste.
Noutras épocas da vida escolhín ceder o mando, moitas veces desde a inconsciencia e procurando o beneplácito xeral. Mas non me saía ben, nen tan sequer a aprobación era a aguardada.
Dalgún xeito estaba recibindo axuda para espertar e apanhar as guías que mecen as minhas propias cordas monicrecais.

06/10/17



¡¡NO, MIS HIJAS NO SE VAN A CAER !!


                         





Animar a l@s niñ@s a experimentar y a superarse nos brinda a l@s adult@s el frescor de renovarnos con sus descubrimientos y de crear un nuevo lenguaje desde el amor.


Así de rotunda lo grito y a los cuatro vientos, para que éstos azoten el mensaje en las caras y oídos de los cientos de personas que se lo advierten cada día.
Lo admito, me desespera oír el omnipresente “te vas a caer”, me parece hasta cruel transmitir esa información y también el modo en que se lo trasladamos a l@s peques.
Ves a l@s inocentes niñ@s encantad@s escalando algo, explorando, descubriendo o simplemente subidos a una silla y SIEMPRE (pero siempre eh!) aparece un/a adult@ vidente disipando todos sus miedos con el amenazante “bájate de ahí que te vas a caer y a hacer daño” y ya les ha cortado el rollo.
Me llama la atención que ese miedo carece de edad, sexo y cualquier otro tipo de clasificación ya que desde mayores (que han escalado mil árboles en su infancia y tirado mil piedras) hasta l@s propi@s niñ@s un poco mayores, víctimas comedidas, anteriormente amaestradas (y amedrentadas), ¡emiten el mismo mensaje!
Y es que visto desde el terror, el peligro en la infancia es contínuo, inminente, inevitable…
Puede que yo sea un tanto negligente ya por naturaleza pero también he aprendido a tragarme mis miedos ya que son eso, míos y a base de pasar tiempo observándoles me he dado cuenta de sus infinitas capacidades y de que solo necesitan que confiemos en ell@s para que puedan expandirse, probar, calcular, y sí, caer a veces ; pero caer también te enseña a levantarte, a seguir adelante, a recomponerte; porque caerse es vivir y no por este miedo vamos a dejar de vivir experiencias, niñ@s y l@s ya no tanto.
En la práctica prefiero cambiar las advertencias macabras por un “CUIDADO ahí porque blablabla” recordándoles que vayan con cautela o explicándoles cada lugar en concreto.
P.ej. si están subidas a algo “Cuidado porque estás muy en el borde” o “ese muro es muy alto, ¿estás atenta y segura?, ¿lo tienes controlado?Así, sin amenazas,  ni videncia catastrofista…porque para mí no tiene sentido repetirle a nadie que se va a caer, porque acabará cayéndose, tod@s caeríamos.Ni tampoco desalentarl@s a intentar hacer algo porque “eres muy pequeñ@” o “tú no sabes” porque realmente no sabemos lo que van a hacer o si lo va a conseguir!O si nos van  a enseñar un modo de hacer algo totalmente innovador!
Es curioso porque detrás de todo esto sólo hay un sentimiento encubierto….tras el miedo que sentimos no hay más que AMOR y sólo amor. Si dejamos que ese sentimiento por experimentar nos guíe, el miedo dará paso al amor por la vida y eso sí que es un verdadero regalo para ell@s.
¡DEJEMOS QUE LO INTENTEN! ¡TODO! o casi…obviamente dentro de unos límites razonables.
Merece la pena intentarlo, ¿no?
31/07/17

Fluidez observativa


                                      



          Cualquier búsqueda lleva su tiempo y aprender a respetarlo garantiza el éxito.  



Llevo casi un mes sin publicar ya que tampoco he sentido la necesidad real de hacerlo.
Durante estos últimos meses he intentado sacar adelante mi proyecto “A esencia de ser” como un renacimiento de mí misma, mediante el cual acompañar sutilmente a quien lo precisara.
Me he encontrado con mucho atrancos en todo su inicio, que actuaban como notificaciones de que, aún estando ya iniciado, realmente, y pese a mi persistente impaciencia, el proyecto aún se encuentra en gestación, ya que yo misma continúo buscando mi esencia.
Estas semanas he estado atenta a aquello que me conecta con ella, con mi esencia, lo que me hace sentir viva y en mi frecuencia más elevada…¿Qué es aquello que realmente hace que sea instinto, que apague la razón para solo sentir?
La naturaleza sin duda, porque en ella soy yo, soy paz, con los pies en el agua y las algas liadas en las piernas.
También escribir me transporta, me guía al fondo de mi sentir real, lo moldea, le da cuerpo y lo hace poesía.
Por supuesto la música;bailarla, cantarla, sentir su vibración chocar contra las células de mi cuerpo y notar como se mueven todas acompasadas.
Así vivo este mes de agosto…observando, sintiendo, fluyendo simplemente y confiando; Esperando en este embarazo de duración indeterminada ya que no puede ser de otra forma, nada forzado sería real.
Y es que es fácil dejarse llevar por la corriente de la voluntad y de lo que quiero y a veces se me olvida respetar los ritmos.
Y a ti…¿qué te conecta con tu esencia?

17/08/17